یکی از آسیب‌های بسیار مهم در سیستم اسکلتی عضلانی درگیری و التهاب تاندون ، کشیدگی و پارگی های آن می باشد. با توجه به نقش بسیار مهم تاندون در عملکرد مناسب سیستم اسکلتی عضلانی در این مقاله به بررسی آناتومی و ساختار میکروسکوپی تاندون می‌پردازیم و از لحاظ شیوع آسیب های تاندون و نواحی آن در بدن و روش‌های درمانی متداول غیر جراحی می پردازیم. رسالت کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی آموزش و ارتقاء سطح دانش بیماران و افراد جویای علم می باشد امید است که این مقاله بتواند راهگشایی برای این افراد باشد.
واژه تاندونیت به التهاب در بافت تاندون اطلاق می شود که این بافت در حقیقت طناب های کلاژنی میباشند که از عضلات به استخوانها اتصال پیدا نموده و باعث انتقال نیروی انقباض عضلانی به استخوان ها برای ایجاد حرکت می باشند. زمانی که این بافت بسیار مهم در اثر هر عاملی مانند نیروی زیاد و زمان کم و یا نیروی کم و تکرار زیاد التهاب پیدا بکند واژه تاندونیت به آن اطلاق می شود.
یکی از واژه هایی که غالباً به صورت غیر متداول تر از تاندونیت به کار برده میشود تندینوزیس است در حقیقت این واژه در مواردی از آسیب های تکرار شونده طولانی مدت که التهاب در آن کمتر دیده می شود به کار برده می شود.
واژه های مختلف آسیب های تاندون
همانطور که در شکل دیده می شود بافت تاندون شامل غلاف هایی می باشد که نقش تغذیه و حمایتی را در تاندون اعمال می‌نمایند. در شکل زیر آناتومی تاندون را ملاحظه می نمایید.
با افزایش سن احتمال التهاب و ایجاد تاندونیت در پی حرکت ها بیشتر می شود. غالباً در افراد ۴۰ سال به بالا بیشتر دیده می شود.
شغل هایی که موارد زیر را دارند بیشتر مستعد تاندونیت میباشند
نمونه هایی از ورزش های پرخطر در ایجاد تاندونیت می تواند ورزشهای باشدکه تکرارهای زیاد در آنها وجود دارد و یا تکنیک هایی که می تواند منجر به آسیب در تاندون شود در زیر نمونه ای از آنها را مشاهده می نمایید
برای پیشگیری لازم است به نکات زیر توجه کنید
لطفا جهت کسب اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی