نقش فیزیوتراپی در رفع محدودیت های حرکتی در شکستگی های آرنج بسیار موثر می باشد. فیزیوتراپی با افزایش جریان گردش خون ناحیه باعث بهبود جوش خوردن و رفع چسبندگی از طریق کشش می شود.
مفصل آرنج یکی از مفاصل مهم بدن محسوب می‌شود که بین استخوان هومروس در بازو و دو استخوان اولنا و رادیوس در ساعد می باشد. حرکت های این مفصل در ۴ بخش تقسیم بندی می شود
محدودیت های حرکتی در humeroulnar غالباً از نوع فلکشن بوده و محدودیت های حرکتی در humeroradial از نوع اکستنشن می باشد.
غالب این گونه بیماران در اثر افتادن مستقیم روی آرنج این شکستگی را تجربه می نمایند که بسته به شرایط ممکن است نیاز به جراحی داشته و یا جا اندازی و فیکساسیون بدون جراحی و آتل گیری انجام شود. جراحی ها اغلب با دامنه های حرکتی محدود شده شدید می تواند عوارض خشکی مفصلی را برای بیمار به همراه داشته باشند که نیاز است فیزیوتراپی و با تاکید بر افزایش دامنه حرکتی برای جلوگیری از خشکی انجام شود.
همانطور که در قبل اشاره شد حرکت های موجود در مفصل آرنج ترکیبی بوده و شامل فلکشن یا جمع شدن ، اکستنشن یا باز شدن ، سوپینیشن یا چرخش به خارج ، پرونیشن یا چرخش به داخل می باشد.
فیزیوتراپیست متخصص با در نظر گرفتن محدودیت های حرکتی شامل بررسی end feel یا همان احساس محدود شدن در انتهای حرکت می تواند عامل اصلی محدودیت را شناسایی کرده و با استفاده از امواج اولتراسوند در گرمای عمقی و همچنین کشش های بسیار دقیق در بافت محدودکننده در رفع عامل اختلال حرکت به بیمار کمک کند.
در کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی بهره‌مندی از تمامی تجهیزات موجود زیر نظر دکتر احمدی و دکتر رضایی کمک شایانی به بهبودی هر چه سریعتر این نوع از شکستگی نموده است.
لطفا جهت اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی