دکتر اکبر رضایی
منتشر شده در : کیهان ورزشی - 1395
متن کامل مقاله :
آسیبی که در این بحث به آن خواهیم پرداخت آسیب در ناحیه انگشتان است که میتواند بعنوان مثال در والیبالیستها بعلت ضربه توپ و پارگی تاندون بند انتهایی بازکننده انگشتان ایجاد شود که بنام انگشت چکشی معروف است.
انگشت چکشی بیماری است که به علت پارگی تاندون اکستانسور یا باز کننده انگشت در محل اتصال به بند آخر انگشت ایجاد میشود. نتیجه این پارگی افتادن بند آخر و عدم توانایی بیمار در صاف کردن آن است.
هر انگشت از سه بند تشکیل شده است. در سطج پشتی انگشتان نوار بافتی باریک ولی محکمی به نام تاندون اکستانسور یا باز کننده انگشت قرار دارد. این تاندون به بند میانی و بند انتهایی انگشت میچسبد و وظیفه آن راست و مستقیم کردن انگشت است. محل اتصال تاندون به بند انتهایی انگشت درست مجاور مفصل بین بند انتهایی و میانی است.
شایع ترین علت ایجاد این ضایعه، برخورد توپ با نوک انگشتان می باشد و به همین دلیل به این ضایعه انگشت بیس بال بازان (Baseball finger) هم می گویند چون در این ورزش گیرنده توپ سعی میکند آن را در حالی که از جلو به او نزدیک میشود بگیرد. اگر توپ بجای اینکه در کف دست بازیکن گیرنده بنشیند به نوک انگشت وی ضربه بزند موجب خم شدن شدید و ناگهانی بند انتهایی انگشت میشود.
با خم شدن شدید این بند تاندون اکستانسور انگشت تحت کشش شدید و ناگهانی قرار میگیرد که میتواند موجب پارگی آن شود. پارگی تاندون اکستانسور بند انتهایی انگشت موجب اختلال در عملکرد آن و ناتوانی فرد در راست کردن بند انتهایی میشود.
مهمترین علائم انگشت چکشی درد و تورم در سطح پشتی بند انتهایی انگشت است. در این آسیب بیمار قادر نیست بصورت فعال بند انتهایی انگشت خود را راست و مستقیم کند ولی میتواند آن را به کمک دست دیگر صاف کند. گاهی اوقات به علت تورمی که در مفصل بند انتهایی ایجاد میشود افتادگی آن دیده نمیشود. این امر میتواند تشخیص بیماری را به تاخیر اندازد. با گذشت چند روز و با کاهش تورم این افتادگی بیشتر مشخص میشود.
انگشت چکشی معمولا اختلالی در عملکرد انگشت بیمار ایجاد نمیکند و مشکل بیمار بیشتر شکل ظاهری انگشت است.
درمان انگشت چکشی معمولا به صورت بیحرکتی بند آخر انگشت در وضعیت صاف و مستقیم با کمک یک آتل آلومینیومی یا آتل هایی است که توسط تکنیسین ارتوپدی فنی ساخته میشود.
در مواردی که علل تاندونی مطرح است در ابتدا مفصل بین انگشتی انتهایی به مدت ۸-۶ هفته توسط آتل بیحرکت میشود و سپس به بیمار توصیه میشود به مدت ۶-۲ هفته فقط شبها آتل را ببندد. این نوع آتل طوری بسته میشود که بیمار بتواند به راحتی مفصل بین بند میانی و بند ریشه ای انگشت را باز و بسته کند.
در مواردی که آسیب تاندون به علت بریده شدن با جسم تیز باشد درمان معمولا به صورت ترمیم جراحی است.
در مواردی که علت مالت فینگر کندگی استخوانی باشد درمان مانند قبل با بیحرکتی است ولی مدت آن کوتاهتر است. در مواردی که قطعه استخوانی بزرگ بوده یا باعث نیمه دررفتگی بند آخر انگشت شده باشد از درمان جراحی استفاده میشود.
در مواردی که بیمار دیر به پزشک مراجعه کرده باشد اگر مراجعه وی قبل از ۳ ماه باشد و آسیب از نوع تاندونی باشد مانند آسیب های حاد درمان می شود ولی اگر بیش از ۳ ماه از آسیب سپری شده باشد درمان بسیار مشکل بوده و ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.
1395
1395
1395
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی